Ofis hayatının artıları/eksileri...

Paylas

Vapura binişimizle minik kalplerimize büyük neşeler dolardı...Erkek kardeşim ve ben o an dünyanın en mutlu çocukları olurduk.

Vapurla nereye mi giderdik,önce İsviçre sonra Avusturya'ya...İsviçre sokaklarında dolaşmak çok güzeldi çünkü dünyanın en temiz ülkelerinden biriydi.

"Sokağa sakız atarsanız polis gelir ceza yazar" demişti babam.

Hakikaten de caddeler,süpermarketler,parklar tertemizdi...

Almanya'dayken, oturduğumuz şehirde yaptığımız bu geziler,şimdilerde herşeyi daha iyi anlamamı sağlıyor...

Mutlu çocuklardık bizler.

Bir insanın başına gelebilecek en güzel şey,babası ve annesi tarafından ilgilenilmesi,şefkat,merhamet ve sevginin doruklarında kanatlanabilmesidir...

Babamı düşünüyorum şimdi....

O zamanlar,benim şu anki yaşımdaydı..Çok çalışıyordu,çok yoruluyordu...Ama biz 4 kardeş babamızın ve annemizin ilgisizliğini yaşamadık...

O anları,o mutlu fotoğrafları,o unutulmaz güzellikleri hep kendileri ayarladılar.Kendi hayatlarını,sadece ve sadece çocukları üzerine kuran anne babalar;ne mutlu sizlere...

Bu anlattıklarım,sadece o döneme mi özgüydü?

İnsan çocuklarına yeterince zaman ayırabilmesi için işsiz-güçsüz,boş gezen biri mi olmalı?

Zaman yetmiyormuş,hiçbir şeye yetişilmiyormuş...

Hadi Delfinacım,kendini kandırma daha fazla...Yaşadın ve gördün,istedikten sonra zamanı kendin yaratabilirsin yeter ki tembelliğinden vazgeç...

On gün boyunca oğlumla çok güzel vakit geçirdik,çok şey paylaştık...Bugün pozitif enerji,maximum moral ile döndüm ofis hayatına...

Bu zamanda en çok da kendimizi mutlu edebilmek için çocuklarımızla ilgilenmeli,başlarını okşamalı ve onları dinlemeliyiz...

Hayat onlarla güzel...