® photo by glendaliYeryüzüne gönül indiremez onlar...
Hayatı ve insanları anlarlar, hayata ve insanlara merhamet duyarlar ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşayamazlar...
......................
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...
Yorulur kendisini anlata-mamaktan...
'Sevgilim!” der,
'sevgilim!” ama sevgilim dediği yanında değildir, bilir...
Bazı günler insan soluksuz kalır, içindeki sevgili olmasa bile, karşısındakine deliler gibi sarılır...
O olmadığını bile bile, sonsuz bir umutsuzlukla sarılır... İnsan soluksuz kalmayagörsün, sevgili diye bütün yanlışlarına, bütün kaçışlarına, kendine yaptığı ihanetlere sarılır...
İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye-görsün, her şey olmak, her yere yetişmek için bu hayata düşer...
Her şey olduğunu, her yere yetiştiğini sandığı anda, ortada kendisi yoktur artık...
Kaybolmuşluğa çok yakındır...
Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...
Daha az acı çekiyordur artık...
Ama artık daha mutsuzdur eskisinden...
Daha mutsuzdur, o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Hayatı ve insanları anlarlar, hayata ve insanlara merhamet duyarlar ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşayamazlar...
......................
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...
Yorulur kendisini anlata-mamaktan...
'Sevgilim!” der,
'sevgilim!” ama sevgilim dediği yanında değildir, bilir...
Bazı günler insan soluksuz kalır, içindeki sevgili olmasa bile, karşısındakine deliler gibi sarılır...
O olmadığını bile bile, sonsuz bir umutsuzlukla sarılır... İnsan soluksuz kalmayagörsün, sevgili diye bütün yanlışlarına, bütün kaçışlarına, kendine yaptığı ihanetlere sarılır...
İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye-görsün, her şey olmak, her yere yetişmek için bu hayata düşer...
Her şey olduğunu, her yere yetiştiğini sandığı anda, ortada kendisi yoktur artık...
Kaybolmuşluğa çok yakındır...
Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...
Daha az acı çekiyordur artık...
Ama artık daha mutsuzdur eskisinden...
Daha mutsuzdur, o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
........................
cezmi ersöz
ps: Teşekkürler Bahar'cım...
ACABA GERÇEKTEN, YÜREKTEN, BÜTÜN RUHUYLA, SADECE ONU O OLDUĞU İÇİN SEVEN KAÇ İNSAN VARDIR YERYÜZÜNDE...
YanıtlaSilBU NASIL BİR YÜREKTİR BÖYLE Kİ..
YanıtlaSilSevgili Delfina,
YanıtlaSilÇok içe işleyen bir yazı, teşekkürler...
İlk başlarda gerçekten de öyle oluyor.Anka kuşunun küllerinden doğma hikâyesini bilirsin, çok etkileyici bir meseldir aynı zamanda...
Hiç olabilmek arzulanılan bir durumdur aslında, hiç olabildiğinde, tümüyle Yaratıcısını yansıtır insan ki bu bir zirve durumudur.
Küllerimizden yeniden doğabilmemiz dileğimle, sevgiler canım. : )
cezmi ersöz muhteşem ..içine işliyor insanın
YanıtlaSilbir ara hep bu adamin kitaplarini okudum - hemde arka arkaya - sonra bir melankolik oldum - birde böyle acimtrak - depressif - o gün bu gündür biraktim bu cezmi ersöz aliskanligimi.
YanıtlaSilcok aci kelimeleri var - ama insan icine girince bir acaip oluyor - kelimelerin yani!