Sesin rengi...

Paylas

® photos by Martha★

Aynı engel gruplarının bir arada olması,gerek bireyselleşmede gerekse hayata bağlılıkta müthiş rol oynuyor.İstanbul Üniversitesi'nde rapor alma dönemimizde, odadaki işitme kayıplı dosyalarını kaçırma planım da onlarla iletişime geçebilmek ve en azından "ne var ne yok" muhabbeti edebilmek içindi...

Şanslıydım,hayatımın son zamanlarında yanımda yer alan ve yeni tanıştığım işitme kayıplı sayısı hızla arttı.Aslında onları bir şekilde bulabilmek için planlar yapmaya devam ettim...

İtiraf.com'da bir itirafım yayınlandı ve oradan çoğu işitme kayıplıyla tanıştım ama bir tanesi dostum oldu.Wise'nin köklü dostlarımdan biri olarak yer almasının sebebi saygılı,eşsiz bilgi hazinesi ve zeki olmasıydı...

Daha sonra ise,İstanbul'da gezerken bir baktım ki Florya'da panayır var,"Engelliler eğleniyor" yazılı..Daha o zamanlar Florya'nın nerede olduğunu bilmiyorum.Bulunduğum yerden oraya varmam 3 saatimi aldı.Ağaçlar ve çiçekler içindeki panayırda tanıştığım Ezgi ve kızı da günüme renk kattı...

Sonra Facebook'ta İşitme Kayıplılar grubu açtım.Kaydolan kaydolana.Sefa,Nurşen,Koray ve daha birçokları ile birebir görüşüyoruz.Hayatın her alanında kendilerini geliştirmiş bu insanlarla "ne var ne yok" muhabbeti yapabilmek ise başka bir renk...

Düşler Akademisi'nin varlığından haberim olduğunda , ilk partileri Eski Cambaz'da olmuştu ve yine bir solukta gitmiştim oraya.Esra,Muharrem,Serhat,Serdar ve daha onlarca işitme kayıplıyla her cumartesi bir araya gelip yaptığımız bol işaret dilli,bol dudak okumalı sohbetler ise gökkuşağı tadında...

İşte işitme kaybı,bu renklerle geliyor hayatımıza.Seslere dokunmamızı sağlıyor tüm bu tanışmalar,tüm bu güzel insanlar...

Hangi renkler var derseniz, ben en çok turuncu, eflatun, turkuaz, limon sarısı,şeker pembesi görüyorum...

Bu renleri gözlerimi kapatarak hayal ettiğimde ise kalbim küt küt atıyor böylesi mutluluk için...

Ses,renklerle geliyor...