Yamaca yağan kırağı ile sabahın ayazı birbirine karışmıştı.Hani buz keser ya insanın ellerini,dizlerini...Öyle bir soğuktu yine o gün.
Şalvarı diz çökmekten ıslanan,parmakları çamur içinde mosmor kalan kadın iyice titremeye başladı.Bu kaçıncı zeytine gelişiydi,kaçıncı diz çöküşüydü kutsal zeytin ağaçlarının önünde...Kendisi bile bilmiyordu ya...
Zeytin toplama zamanı kışın en çetin günlerine denk geliyordu her seferinde. Olgunlaşan ve iyice yağ depolayan siyah zeytinleri toplamak onun için sıradan bir işti.Ama son aylarda takati kalmamıştı.Her akşamüstü eve dönecekleri vakit,yarım saat-bir saat traktörün gelmesini bekliyorlardı. Çömelip kalmaktan kemikleri de kırılıverecekti ya o da başka sıkıntıydı...
Güne akşam soğuğu da eklenince,sesini çıkarmadan edemedi bu sefer...
- Yok oğlum,yarın gelemem ben artık.Şu halime bak ısınamıyorum bir türlü,
bu soğuğa dayanacak gücüm kalmadı...
- Ana,üç günlük işimiz kaldı,sen bırakırsan nasıl biter bu iş.Söz verdim adama
bu hafta bitecek bu zeytin toplama işi diye.Olmaz ana olmaz.
- Yıllardır birşey dedim mi oğlum,hep destek oldum hep destek.Biraz merhamet
et artık,dayanamıyorum soğuğa.
Konuşma böyle geçti ama adam ikna olamadı ki,anası gelmezse işler kalır düşünceleriyle uyuyamadı,sabahı etti.Sabah ezanı okunurken,eşyaları hazırladı, bir baktı ki anası kusuyor sürekli,zeytini unuttu o an,kaptığı gibi acile götürdü.
Bütün kontroller,tahliller yapıldı.
Sonuç adamı yıktı....
Kadında ciddi boyutta kansızlık vardı,derhal hastaneye yatıp tedaviye başlaması lazımdı.
Çünkü Fatma teyze 76 yaşındaydı ve soğuktan üşümesinin sebebi de kansızlıktı...
Not; Hikayenin sonu yoğun istek üzerine; yarın.
ne kadar acı ama bir o kadar da gerçek öyküler bunlar...
YanıtlaSilBen de anneannemi daha doğrusu biz ebe dedik, öyle alıştık ebemi birkaç ay önce kaybettim. O da öyleydi, çalışkandı hep, biz göçünü toplayıp onu Ankara'ya getirene kadar çalıştı. Sabahın kör saatinde, soğukta, ayazda, gün altında. Son gününe kadar evlatlarını korudu, kolladı, Anadolu kadını bu, başkasına benzemez ki.
YanıtlaSiliçimi acıttı bu öykü...
YanıtlaSilama hepimiz öyleyiz veya öyle olmaya adayız...
Delfinam eşimin de anneannesi aynen böyleydi.. inan hep çalışmış bende onun gibi tatlı bir kadını iyiki tanımışım diyorum...
YanıtlaSil